|
Victory in Poelenburg
constructie
De ophanging van een beeld aan een viaduct is een
unicum in Nederland. Tot het moment dat Victory aan het viaduct van de A8 werd
bevestigd werd het onmogelijk geacht om welk object dan ook, dat niet functioneel was voor
een betreffend viaduct, daaraan te bevestigen; laat staan op te hangen. Daarbij kwam ook
nog dat het tevens op zware betonnen consoles rust, die aan de pijlers van het viaduct
zijn vast gestort. Al met al was het een enorme prestatie in de samenwerking tussen de
Gemeente Zaanstad, het Praktijkburo Beeldende Kunstopdrachten van (toen) het Ministerie
van CRM en Rijkswaterstaat. Deze opdracht staat dan ook internationaal model als een goed
voorbeeld van een kunsttoepassing in de wegomgeving.
de bocht in de Watering
Het viaduct is hiermee een onderdeel van het beeld
geworden. En het begrip ''het beeld'' gebruik ik tevens in de zin van ''totaalbeeld''. Het
kunstwerk kan, zowel letterlijk als figuurlijk, niet meer zonder de
viaductconstructie.
Wanneer men het kunstwerk vrijstaand zou willen
plaatsen heeft men een vervanger van het viaduct nodig. En aangezien het beeld qua inhoud
ook put uit een constructief element, is de introductie van een steunconstructie geen
vreemde zaak. Daarom stel ik mij voor om gebruik te maken van een portaal zoals er zoveel
in de wegomgeving worden toegepast. Hierdoor vormt de totaliteit een zeer stabiele
eenheid. Van bovenaf gezien, min of meer een driehoek omdat de samengestelde
cirkelsegmenten voor het portaal uitsteken.
volgend blad
|